Το μακρινό 1787, ο Τόμας Τζέφερσον είπε τη φράση που πολλάκις χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα: «αν έπρεπε να αποφασίσω αν θα υπάρχει μια κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες ή εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση θα διάλεγα χωρίς δισταγμό το δεύτερο». Έχουν αλλάξει σχεδόν τα πάντα από τότε, εκτός από ένα! Η ελευθερία της ενημέρωσης! η οποία παραμένει βασική, ικανή και αναγκαία προϋπόθεση της κάθε Δημοκρατίας, ακόμα και αυτής της Ηπείρου όσο και να ενοχλεί κάποιους. Οι εφημερίδες και γενικότερα τα ΜΜΕ μπορούν όντως να γίνουν δυσάρεστα για τους ανθρώπους της εξουσίας, της όποιας εξουσίας, από πολιτικής μέχρι εκκλησιαστικής.
Μα αυτός όμως είναι ο ρόλος τους. Ο έλεγχος της εξουσίας.Χωρίς έλεγχο, με δεδομένη την ανθρώπινη φύση, οι κατέχοντες την εξουσία “κινδυνεύουν” εν δυνάμει να διολισθαίνουν προς τον αυταρχισμό, να βουτούν στο βούρκο της αδιαφάνειας και πιθανώς της διαφθοράς, να καταπατούν τα ανθρώπινα και όσα απορρέουν από το Σύνταγμα δικαιώματα των πολιτών, να υπηρετούν τα ιδιοτελή συμφέροντα τους και εν κατακλείδι να ασελγούν επάνω στην ίδια τη Δημοκρατία που αυτοβούλως ορκίστηκαν να υπηρετούν.
Συνήθως οι πολιτικοί βρίσκουν “έξυπνους” τρόπους, (που δεν είναι της παρούσης να ανοίξουμε το κεφάλαιο αυτό), να εξασφαλίζουν την ανοχή να το πω ευγενικά των δημοσιογράφων, ή όσων δηλώνουν έστω δημοσιογράφοι…Παράλληλα φυσικά οι ίδιοι “έξυπνοι” τρόποι είναι αρκούντως αποτελεσματικοί προκειμένου για την επίτευξη “ανοσίας” των επιχειρηματιών που κατέχουν τα ΜΜΕ κάθε μορφής, απέναντι στα κακώς κείμενα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η Ελλάδα κατατάσσεται 24η στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27…! Μάλιστα στο ετήσιο παγκόσμιο βαρόμετρο ελευθερίας του Τύπου για το 2021, σε αυτήν την καθιερωμένη ετήσια έρευνα, η φετινή θέση για την Ελλάδα είναι πολύ ανησυχητική. Η χώρα που πάντα υστερεί στον τομέα, αντί να καλυτερεύει , βρίσκεται στην 70η θέση, υποχωρώντας 5 θέσεις σε σχέση με το 2020! Και φυσικά από αυτά τα δεδομένα, δεν εξαιρείται η μικρή πολύπαθη Ήπειρός μας.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω είναι και η γενεσιουργός αιτία, ώστε ο ΤΥΠΟΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, να βρεθεί το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο από πρόσωπα τα οποία θεωρούν ως φάνηκε τον εαυτό τους στο απυρόβλητο. Το αμάρτημά του ΤΥΠΟΥ είναι πως υπηρετεί τη Δημοσιογραφία …και μόνο!
Αυτό το “μόνο” πόνεσε και ενόχλησε σε βαθμό που οι “θιγμένοι” αποπροσανατολίστηκαν και ακολουθούν επικίνδυνα μονοπάτια για τη Δημοκρατία, για τη Δημοσιογραφία και την ελευθερία του τύπου, μα ακόμα και για την ίδια τους την υπόσταση ως επαγγελματίες και ως θεσμικά πρόσωπα απέναντι στην κοινωνία.
Εξώδικα , πολλά εξώδικα και μηνύσεις απ’ όσο γνωρίζω, που αποδεικνύουν ότι ο πανικός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Και φυσικά όλα αυτά τα επίσημα έγγραφα κατάφεραν τόσο σε πολλούς νομικούς του τόπου όσο και σε πλείστα άλλα πρόσωπα, καθώς και στους αναγνώστες μας, να προσφέρουν γέλιο αλλά και μεγάλη απορία. Αφενός ποια κατάσταση επικρατούσε στο μυαλό του συντάκτη κατά τη συγγραφή τους και αφετέρου, με ποια λογική και κάτω από ποια “αγχώδη διαταραχή” πολιτικό πρόσωπο “προσυπογράφει” όλες αυτές τις αστειότητες που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Τον εκθέτουν όχι μόνο στους κύκλους που δεν πρόσκεινται σε αυτόν ή στη κοινωνία, αλλά ακόμα και μέσα στην ίδια του την παράταξη όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά, καθώς διαφωνούν με όλα αυτά τα “θεατρικά” και είτε του το επισημαίνουν είτε αρκούνται να το “κουτσομπολεύουν” σε “πηγαδάκια” της πόλης.
Τέλος πάντων, η συνέχεια θα είναι ενδιαφέρουσα και πολυεπίπεδη. Διότι φυσικά εμείς μπορεί να μην απαντάμε με πολυσέλιδες ασυναρτησίες αλλά σίγουρα όσα δικαιώματα μας δίνει ο νόμος θα τα κάνουμε χρήση στο άμεσο μέλλον.
Για την ώρα θα κλείσω με μια προτροπή και ένα ευχαριστήριο…
Η προτροπή μου είναι προς όσους αρέσκονται να σπαταλούν πολύ μελάνι και φαιά ουσία, ή το πιθανότερο απλώς χρόνο, για σοφιστείες και …αμπελοφιλοσοφίες αλλά για την “ταμπακιέρα¨ούτε λέξη… Δώστε μεταξύ των άλλων και απαντήσεις στα θέματα που αφορούν την κοινωνία. Σε αυτά που δεν απαντήθηκαν μέχρι ώρας από όσους θέλησαν να μπουν στη διαδικασία της “αλληλογραφίας” ας πούμε… Σε αυτά που έχουν να κάνουν με το δημόσιο συμφέρον, με το δημόσιο χρήμα και με την νομιμότητα. Αυτό είναι το μοναδικό διακύβευμα για την εφημερίδα και τα “φώτα” δε θα σβήσουν από αυτό το διακύβευμα, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν τεχνηέντως την συσκότιση.
Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου είναι απέναντι στην Ε.Ι.Ε.Τ ( Ένωση Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου), που είναι μέλος ο ΤΥΠΟΣ ΗΠΕΙΡΟΥ και στον Πρόεδρό μας , Αντώνη Μουντάκη. Ο όρος συνδικαλισμός έχει αρχαιοελληνική προέλευση από το “συνδικάτο” που σημαίνει συνήγορος, υπερασπιστής. Αυτό το ρόλο λοιπόν, ανέλαβε η ΕΙΕΤ δια μέσου του Προέδρου μας και για λογαριασμό του ΤΥΠΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ . Μια κίνηση, που μέσω του Αντώνη Μουντάκη ως Προέδρου, τιμά τόσο την ίδια την ΕΙΕΤ και τα μέλη της όσο και εν γένει τη μάχιμη Δημοσιογραφία στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία! .
Τον ευχαριστώ θερμά που βρίσκεται στο πλευρό της εφημερίδας και σε εμένα προσωπικά.
Ελένη Καραπάνου-Λίγκα
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
Με έκπληξη ενημερωθήκαμε για την εξώδικη – απάντηση – διαμαρτυρία που απέστειλε η δικηγόρος κ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΑΤΑΓΙΑ προς την εκδότρια και διευθύντρια της εφημερίδας «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» και μέλους της Ένωσης μας κ. Ελένης Καραπάνου – Λίγκα, με αφορμή κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εν λόγω εφημερίδα.
Η Πανελλήνια Ένωση Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου είναι κάθετα αντίθετη σε κάθε μορφή πιέσεων προς τα μέλη της που σκοπό έχουν τη φίμωση των λειτουργών του Περιφερειακού Τύπου και τον περιορισμό των αναφαίρετων δικαιωμάτων τους να σχολιάζουν και να καταγράφουν τα θέματα της περιοχής τους.
Η δημοκρατία χρειάζεται ισχυρό Τύπο που να ασκεί έλεγχο στην εξουσία και ο Περιφερειακός Τύπος δίνει μεγάλες και διαρκείς μάχες για την ελευθερία έκφρασης και τον πλουραλισμό ενημέρωσης.
Ως εκ τούτου, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας σε κάθε κίνηση που πλήττει την αδέσμευτη και αντικειμενική δημοσιογραφία στην Περιφέρεια και συντασσόμαστε στο πλευρό της συναδέλφου μας κ. Ελένης Καραπάνου – Λίγκα, καθώς και όσων συναδέλφων μας αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
