Αρχής γενομένης από το φετινό Πάσχα, η Ελλάδα αρχίζει αργά αλλά σταθερά να επιστρέφει στην κανονικότητα, μετά από ένα εφιαλτικό 14μηνο που προκάλεσαν η πανδημία του κορωνοϊού και η παρατεταμένη καραντίνα. Επιστροφή, λόγω του τείχους ανοσίας που χτίζεται χάρις στην πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα επιχείρηση μαζικού εμβολιασμού του πληθυσμού.
Μέσα σε αυτούς τους 14 μήνες, θρηνήσαμε το θάνατο περίπου ένδεκα χιλιάδων συνανθρώπων μας, που έχασαν τη ζωή τους από την πρωτοφανή ασθένεια και βύθισαν στο πένθος τις οικογένειές τους. Μέσα σ’ αυτό το μακρύ διάστημα, ο ιδιωτικός τομέας της Οικονομίας, και ιδίως όσοι ασχολούνται με το χώρο της Εστίασης, της Ψυχαγωγίας, του Τουρισμού, έχει υποστεί τρομακτικές οικονομικές συνέπειες. Με μεγάλο σεβασμό προς αυτούς τους ανθρώπους αλλά και προς όλους μας που περνούν δύσκολα μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς καραντίνας, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να αντιμετωπίσει τη μεγάλη κρίση και να δώσει διεξόδους, ώστε σύντομα η χώρα μας να επιστρέψει σε μίας μορφής κανονικότητα που έχουμε χάσει.
Δεν ανήκω σε αυτούς που ισχυρίζονται ότι όλα γίνονται τέλεια. Αντίθετα, υπήρξαν και λάθη, και αδικίες, και παλινωδίες. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να συμβεί διαφορετικά σε μία πρωτοφανή κατάσταση όπως αυτή που βιώνουμε το τελευταίο έτος. Σήμερα η κοινωνία μας είναι κουρασμένη από τη συνεχή καραντίνα. Χάρη στη μεγάλη επιχείρηση για τον εμβολιασμό του λαού, που διεξάγεται κατά υποδειγματικό τρόπο, θεωρούμε ότι μέσα στους επόμενους μήνες, μέχρι το τέλος του 2021 το αργότερο, θα έχουμε κατορθώσει να επιστρέψουμε σε συνθήκες κανονικότητας. Δεν είναι εύκολο, ασφαλώς, αυτό που υφιστάμεθα. Είναι πρωτόγνωρο και απάνθρωπο.
Ορισμένοι συμπολίτες μας αναρωτιούνται, και δικαίως, πώς είναι δυνατόν μετά από τόσες ημέρες, τόσους μήνες καραντίνας, να μην υποχωρούν αισθητά τα κρούσματα του κορωνοϊού. Δυστυχώς, το lockdown που επιβλήθηκε από το Νοέμβριο και μετά, δεν ήταν τόσο αποτελεσματικό όσο οι ειδικοί περίμεναν. Και αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με την κόπωση του κόσμου, που δεν το τήρησε όπως θα έπρεπε. Η αποτελεσματικότητά του ήταν πολύ μικρότερη από ό,τι του προηγούμενου του Μαρτίου και του Απριλίου του 2020. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τις μεταλλάξεις του ιού, οι οποίες, δυστυχώς, αποδεικνύονται πολύ επικίνδυνες και επιτρέπουν την ευκολότερη μετάδοση της νόσου. Το είχαμε πει από την αρχή. Ο ιός αυτός είναι πολύ ύπουλος και επικίνδυνος. Και οι μεταλλάξεις του προκαλούν μοιραία μεγάλη ανησυχία για το πώς και πότε θα μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε οριστικά.
Ο πόλεμος που δίνουμε είναι πρωτοφανής. Χάρις στα εμβόλια ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να νικήσουμε απόλυτα τον ύπουλο αυτό εχθρό. Αλλά μέχρι τότε, πρέπει να είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί και πολύ υπεύθυνοι. Απέναντι στον εαυτό μας, στους αγαπημένους μας, και, εντέλει, στην ίδια την κοινωνία μας. Γνωρίζουμε τώρα ότι όσο προχωράει η επιχείρηση εμβολιασμού του πληθυσμού, ο εχθρός θα αποδυναμώνεται. Αλλά δεν έχει νικηθεί οριστικά. Έχουμε δρόμο ακανθώδη και δύσβατο μπροστά μας. Αλλά, ευτυχώς, ο χρόνος δεν θα είναι μακρύς. Αρχής γενομένης από το Πάσχα φέτος, η Ελλάδα θα αρχίσει να επιστρέφει στην κανονικότητα. Και σύντομα, ενδεχομένως και μέσα στο φθινόπωρο, θα μπορέσουμε να ανακουφιστούμε και να πούμε ότι επιστρέφουμε στην κανονικότητα που στερηθήκαμε τους τελευταίους μήνες.
Σήμερα, όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, έχουν απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρονται και να φοβούνται. Ιδίως για τα οικονομικά τους. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί επί μακρόν. Αντίθετα, όταν η κρίση ξεπεραστεί, όταν ο ιός καταπολεμηθεί, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Η ανάπτυξη της Οικονομίας μας από κει και πέρα θα είναι γρήγορη και εντυπωσιακή. Και όλοι οι Έλληνες θα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, που θα μας βγάλει από μία δεκαετία αντιξοοτήτων και δυσκολιών. Τα δύσκολα τα αφήνουμε πίσω μας. Το μέλλον φαντάζει πιο φωτεινό και πιο ελπιδοφόρο. Ας κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα.
