Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες της Voria.gr, στη νότια πρόσβαση του σταθμού αποκαλύφθηκαν αρχαιότητες που καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα από τους πρωτοβυζαντινούς έως τους μεσοβυζαντινούς χρόνους (4ος-11ος μ.Χ. αιώνας), ενώ στο νοτιοανατολικό φρεάτιο βρέθηκαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που ανάγονται από τον 6ο μ.Χ. αιώνα και έως τα βυζαντινά χρόνια.
Τα ευρήματα αυτά μαζί με όσα έχουν αποκαλυφθεί στο κέλυφος του σταθμού, συγκροτούν ένα παλίμψηστο με στοιχεία για την κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης σε ένα πλαίσιο 17 αιώνων.
Η διατήρηση ή μη των νέων αρχαίων κατάλοιπων συζητείται το μεσημέρι της Τετάρτης κατά την τακτική συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Αποδυτήρια του δημόσιου λουτρού και καταστήματα της βυζαντινής αγοράς
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, εντοπίστηκαν αρχιτεκτονικά μέλη από κτήρια με πλίνθους που χρονολογούνται από τον 4ο ως τον 7ο αιώνα.
Τα κτήρια αποτελούν τη συνέχεια του δημόσιου λουτρού, που ήρθε στο φως στο κέλυφος του κυρίως σταθμού και πιθανότητα να αποτελούσαν τον χώρο υποδοχής και τα αποδυτήρια, ενώ στην ίδια περιοχή βρέθηκε και πλινθόκτιστος πεσσός με κατακόρυφη υδρορροή.
Το λουτρικό συγκρότημα με το ψηφιδωτό δάπεδο, το οποίο απεικονίζει παράσταση ανδρικής μορφής και φέρει την επιγραφή «ΩΡΟΦΟΡΟC», χρονολογείται στον 2ο-3ο μ.Χ. αιώνα. Η παράσταση πλαισιώνεται από ταινία με πλοχμό (πλεξούδα) και ζώνη με γεωμετρικά σχέδια. Οι χώροι δυτικότερα του λουτρού, που χρησιμοποιήθηκαν από τον 1ο αιώνα π.Χ. μέχρι και τον 2ο μ.Χ. αιώνα, παραπέμπουν σε εργαστηριακή και εμπορική χρήση πριν τη διαμόρφωση στοάς ρωμαϊκής οδού του 2ου μ.Χ. αιώνα.
Επίσης, εκτιμάται ότι βρέθηκαν καταστήματα της βυζαντινής αγοράς της πόλης, ενώ επίσης αποκαλύφθηκε υπαίθριος χώρος με φρεάτια, λιθόστρωτα δάπεδα και πηγάδια. Τα διαδοχικά στρώματα που ερευνήθηκαν χρονολογούνται από τον 8ο έως τον 11ο μ.χ. αιώνα.
Μεταξύ άλλων, η ανασκαφή έδωσε μεγάλο αριθμό κινητών ευρημάτων, μεταξύ αυτών πολυάριθμα νομίσματα, άφθονη κεραμική βυζαντινής περιόδου, γυάλινα, μαρμάρινα, σιδερένια, χάλκινα και οστέινα αντικείμενα.
Μαρμάρινες πλάκες με χαράγματα και επιτραπέζια παιχνίδια
Στο νοτιοανατολικό φρεάτιο του σταθμού Βενιζέλου αποκαλύφθηκαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα από τον 6ο μ.Χ. αιώνα έως τους βυζαντινούς χρόνους.
Τμήμα δαπέδου από μαρμάρινες πλάκες παραπέμπει στη συνέχεια της ορθογώνιας μαρμαρόστρωτης πλατείας του αποκαλύφθηκε στο κέλυφος του κυρίως σταθμού. Σύμφωνα με πληροφορίες της Voria.gr, σε μια από τις πλάκες διακρίνονται εγχάρακτα τα γράμματα ΝΦΙ ή ΙΦΝ, τα οποία πιθανόν αποτελούν χάραγμα της προηγούμενης χρήσης, ενώ σε μία άλλη διακρίνεται εγχάρακτος κύκλος επιτραπέζιου παιχνιδιού με χρήση πεσσών, γνωστά ως «παίγνια υπομονής» που εντοπίζονται σε δρόμους-στοές και ανοιχτούς χώρους.
Σε μεταγενέστερη φάση (7ος-9ος μ.Χ. αιώνας) ανήκει τμήμα λασπόκτιστου κτίσματος, που αποτελεί μέρος των καταστημάτων της βυζαντινής αγοράς της πόλης.
Σε ακόμη πιο μεταγενέστερες φάσεις (10ος-12ος μ.Χ. αιώνας) ανήκουν λασπόκτιστες τοιχοποιίες, καθώς και τμήμα ορθογώνιας δεξαμενής.
Το κοσμικό πρόσωπο της πόλης μέσα από την ιστορία 17 αιώνων
Ο σταθμός Βενιζέλου του μετρό αποκαλύπτει τη διαχρονία της πόλης και την ενεργό οικονομική και κοινωνική ζωή της στο πέρασμα των αιώνων.
Το βυζαντινό σταυροδρόμι, ο μεγάλος δρόμος που για τους Ρωμαίους ήταν η Decumanus maximus και για τους Βυζαντινούς η Μέση Οδός με τους κάθετους δρόμους (cardo), ήταν στην καρδιά της πόλης και εκατέρωθεν αυτού αναπτύσσονταν τα καταστήματα, τα εργαστήρια και οι κατοικίες κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Στο αμέσως κατώτερο στρώμα (τέλος 2ου-6ος μ.Χ. αι) αποκαλύφθηκαν λουτρά, αλλά και πλούσιο δίκτυο αγωγών μαζί με οικιστικές νησίδες, καθώς και μεγάλος αριθμός εργαστηριακών κατάλοιπων.
Οι ελληνιστικές αρχαιότητες αφορούν στο γνωστό λουτρικό συγκρότημα με το ψηφιδωτό δάπεδο, καθώς και πλήθος νομισμάτων και αγγείων.
