Θοδωρής Τσάτσος: Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε πως οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν ίσες ευκαιρίες


Ο Θοδωρής Τσάτσος γεννήθηκε με οπτική αναπηρία,  το 1987, στην Αθήνα, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ψυχολογία στο Πάντειο. Εργάζεται ως ψυχολόγος, είναι αντιπρόεδρος του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους» για ανθρώπους που δεν βλέπουν ή που δεν μπορούν να κρατήσουν στα χέρια τους ένα βιβλίο, είναι μέλος του μουσικού σχήματος «Εκτός Εποχής», όπου ερμηνεύει και γράφει στίχους. Το «Εκτός οπτικού πεδίου» είναι το πρώτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εύμαρος. Από παιδί αγαπούσε τις ιστορίες, σε βαθμό εμμονής. Οι ιστορίες ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένες με τη φωνή. Τη φωνή αυτού που τις διηγιόταν, τις φωνές των ηρώων. Κάνει ό,τι κάνει και ένας άνθρωπος που βλέπει, μόνο που το κάνει με διαφορετικό τρόπο.

Θοδωρή, γεννηθήκατε δίχως  όραση. Αυτό, όμως, δεν σας εμπόδισε να σπουδάσετε Νομικά στο Πανεπιστήμιο και Ψυχολογία στο Πάντειο, να εργάζεστε ως ψυχολόγος, lifecoach,  να είστε αντιπρόεδρος του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους», μέλος του μουσικού σχήματος «Εκτός Εποχής», όπου τραγουδάτε και γράφετε στίχους, και συγγραφέας.  Μήπως ξέχασα κάτι; Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται για όλα αυτά; Και πόσο δύσκολο είναι;

«Η αλήθεια είναι πως αγαπάω πολλά διαφορετικά πράγματα και είμαι χαρούμενος που έως τώρα καταφέρνω να βάζω ενέργεια σε όλα αυτά. Κάθε ψυχή έχει δύναμη, αλλά χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες. Σίγουρα υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες, αλλά μου φαίνεται απίστευτα πιο δύσκολο να μην παλεύω για πράγματα που αγαπώ».

Ως παιδάκι πώς ήσασταν;

«Ήμουν ένα παιδί που λάτρευε τη Μουσική, να ακούει ιστορίες και να μιλά με ανθρώπους. Ήμουν περισσότερο παρατηρητής παρά οτιδήποτε άλλο».

Δεν δειλιάσατε ποτέ, δεν κάνατε πίσω;

«Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό ή υπεράνθρωπο σε εμένα. Εννοείται πως έχω φόβους και ανασφάλειες όπως όλοι. Δεν έχω κάνει πίσω από πράγματα που θέλησα πολύ, όχι επειδή δεν φοβάμαι αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς».

Τα συναισθήματά σας όταν πετυχαίνατε έναν-έναν τους στόχους σας;

«Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των στόχων με την στενή έννοια της λέξης. Είμαι άνθρωπος με κάποια όνειρα όχι τόσο σαφή, που αξιοποιώ ευκαιρίες που μου φέρνει η ζωή για να τα εκπληρώσω. Με τα χρόνια μαθαίνω να χαίρομαι περισσότερο τα όμορφα πράγματα που έρχονται στο δρόμο μου. Δεν είναι αυτονόητο, απαιτεί προσπάθεια».

Με τι γνώμονα προχωράτε στη ζωή σας;

«Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική αντίληψη για τον κόσμο. Προσπαθώ να έχω κεραίες ανοιχτές σε αυτά που συμβαίνουν, σε αυτά που μοιράζομαι με τους άλλους. Η τεχνολογία έχει βοηθήσει στο να λυθούν πολλά προβλήματα. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος ώστε να φτιάξουμε μία κοινωνία που θα μας συμπεριλαμβάνει όλους. Αυτό είναι αναγκαίο και ωφέλιμο για όλους μας».

Οι ήρωες του βιβλίου σας «Εκτός Οπτικού Πεδίου» σάς μοιάζουν; Έχουν κάτι από εσάς ή τους φίλους σας, ή είναι φανταστικοί;

«Σίγουρα υπάρχει κάτι δικό μου μέσα σε ήρωες του βιβλίου. Εκτός από μία αυτοβιογραφική ιστορία, οι άλλες 6 είναι φανταστικές. Ακόμα και σε αυτές όμως, πέρασαν δικά μου πράγματα».

Και καλά η Νομική, η Ψυχολογία, η Συγγραφή… Η Μουσική πώς προέκυψε;

«Τραγουδούσα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η πρώτη φορά που δοκίμασα να μπω σε συγκρότημα ήταν στα δεκαοκτώ. Ύστερα, στα είκοσι, αποφάσισα να το πάρω λίγο πιο σοβαρά και ξεκίνησα μαθήματα τραγουδιού. Υπήρχε πάντα η ανάγκη να τραγουδήσω δικό μου υλικό, αλλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί».

Θέλετε να μας μιλήσετε και για την ομάδα «Διαβάζω για τους άλλους»;

«Είναι μία εθελοντική ομάδα που δημιουργήθηκε σε ένα καφέ, με την Αργυρώ Σπυριδάκη, το 2015. Εθελοντές ηχογραφούν βιβλία και κάνουν ζωντανές αναγνώσεις για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Όραμά μας είναι η καθολική ισότιμη πρόσβαση στη Γνώση και τη Λογοτεχνία». 

Για ένα άτομο με πρόβλημα  υπάρχουν ίσες ευκαιρίες, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα;

«Σε καμία περίπτωση. Υπάρχει πολλή και σημαντική δουλειά να γίνει στην εξάλειψη των στερεοτύπων και στην ισότιμη συμμετοχή των ανθρώπων με αναπηρία, στην κοινωνική, εργασιακή, ιδίως, και οικονομική ζωή της χώρας».

Oι άνθρωποι πώς σας  αντιμετωπίζουν;

«Υπάρχουν πολλά στερεότυπα και εσφαλμένες αντιλήψεις για τους τυφλούς. Είναι κάτι που χρειάζεται να αλλάξει, αλλά αυτό γίνεται αργά και θέλει πολύ χρόνο. Έχω πάρει αγάπη, εμπιστοσύνη και ευκαιρίες. Φυσικά, αυτό είναι κάτι που κερδίζεται, δεν σου το χαρίζει κανείς».

Για την πανδημία τι πιστεύετε;

«Παρακολουθώ τις εξελίξεις με προσμονή για κάτι φωτεινότερο. Οι άνθρωποι του Πολιτισμού υποφέρουν και είναι σε μεγάλη υπαρξιακή και οικονομική αγωνία. Κανείς δεν πρέπει να μένει αδιάφορος».

Να μας μιλήσετε και για τον καινούργιο σας δίσκο;

«Ο δίσκος λέγεται “Το πιο δικό μου ψέμα” και  κυκλοφόρησε από την MLK. Παραγωγή και ενορχήστρωση είναι του Γρηγόρη Πολύζου, που υπογράφει και τέσσερις από τις εννέα συνθέσεις. Οι υπόλοιπες ανήκουν στους: Κώστα Γάκη, Σπύρο Παρασκευάκο, Γιώργο Κυριάκο και Δημήτρη Ιλεμόσογλου. Στο δίσκο συμμετέχουν η στιχουργός Αθηνά Σπανού, που υπογράφει ένα τραγούδι, και η ερμηνεύτρια Πολυξένη Καράκογλου σε δύο τραγούδια. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτή τη δουλειά και τους ανθρώπους που την πλαισιώνουν».

Ποιά είναι η γνώμη σας για το σκάνδαλο  που έχει ξεσπάσει στο χώρο του Θεάτρου και για το κίνημα ΜΕ ΤΟΟ;

«Νιώθω μεγάλο θυμό για αυτούς που χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχουν για να εκμεταλλευτούν και να ασκήσουν όποια μορφή κακοποίησης σε άλλους. Είναι, πιστεύω, πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που βρίσκουν το κουράγιο να μιλήσουν για αυτά που έχουν υποστεί, να ακουστούν και να δικαιωθούν ηθικά αλλά και νομικά σε όποια περίπτωση αυτό είναι δυνατό».

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»



Πηγή