Τον Δον Κιχώτη που ξιφομαχούσε ανεμόμυλους θυμίζει ο δήμαρχος Ιωαννίνων κ.Μωυσής Ελισάφ, που δεν μπορεί να αποβάλλει τις εμμονές που τον κατατρύχουν περί αντισημιτισμού των Γιαννιωτών, ενώ όλες αυτές τις ημέρες που το Ισραήλ βομβαρδίζει τους Παλαιστίνιους, δεν μπόρεσε να κάνει μια δήλωση έστω για τον τερματισμό της κρίσης, εμποδίζοντας και το Δημοτικό Συμβούλιο να εκδώσει ψήφισμα!
Η ιατρική του ιδιότητα και μάλιστα του καθηγητή παθολογίας δε φαίνεται ικανή να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την εμμονική του αντίληψη ότι οι Παλαιστίνιοι, οι Άραβες, οι μουσουλμάνοι εν γένει είναι όλοι …τρομοκράτες, αν κρίνουμε από άποψη που εξέφρασε παλιότερα στον υπογράφοντα, απαντώντας σε άρθρο του στον «Πρωινό Λόγο». Το επιβεβαιώνει με τη σιωπή του τώρα με όσα γίνονται στη λωρίδα της Γάζας, όταν μάλιστα όλες οι χώρες της υφηλίου ζητούν από το Ισραήλ τερματισμό των επιδρομών του εναντίον αμάχων.Το περίεργο βεβαίως είναι ότι αυτός και οι συνεργάτες του εξαντλούνται να περιθάλπουν αραβόφωνους ως «πρόσφυγες»- «μετανάστες» στα Γιάννινα και μάλιστα με χρήματα του «ευεργέτη» Τζώρτζ Σόρρος, πέραν εκείνων της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι αν ακόμη δεχτούμε ότι εκείνος λόγω της Εβραϊκής καταγωγής του και των δεσμών του με το Ισραήλ δεν μπορούσε (;) να πάρει θέση, ένα ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου θα αρκούσε για να τον βγάλει από τι δύσκολη θέση και να κρατήσει τα προσχήματα.Όπως φαίνεται ούτε οι …κομμουνιστικές του πεποιθήσεις βοήθησαν στο να απαγκιστρωθεί από την σκληροπυρηνική άποψη της θεοποίησης του κράτους του Ισραήλ, παρά τη γενική κατακραυγή για την τυχοδιωκτική του πολιτική, όπως καταγγέλλεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι διαφώνησε στην έκδοση ψηφίσματος που είχε ετοιμάσει η κ.Όλυ Τσουμάνη (Λαϊκή Συσπείρωση) σε συνεργασία με τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης και το οποίο έλεγε:«Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό. Πρέπει να επιδιωχθεί μία δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού μέσα από την προώθηση του διεθνούς δικαίου, των αποφάσεων του ΟΗΕ και του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος. Στη βάση αυτή ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, με βάση την ομόφωνη απόφαση της Βουλής του 2015». Απλό, λιτό, περιεκτικό, που όμως δεν εύρισκε σύμφωνο τον κ.Ελισάφ!
Κόλλησε όμως και σε μια υστερική αντίληψη ότι οι Γιαννιώτες – και κατ´επέκταση όλοι οι Έλληνες – διακατέχονται από αντισημιτικά αισθήματα, δηλαδή από προκατάληψη και μίσος εναντίον των Εβραίων ή και αντισιωνισμό, που θα πει ότι εναντιώνονται στην ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ και του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Ισραηλινών! Τίποτε από αυτά όμως δεν ευσταθεί, αλλά ο κ.Ελισάφ επιμένει να συντηρεί το μύθο του αντισημιτισμού και να τον επισείει ως μπαμπούλα, ακόμη κι όταν επικρίνεται ως δήμαρχος.
Πλάθει παραμύθια και τα σερβίρει σε κάθε ευκαιρία, σε μια κωμική προσπάθεια να ορθώσει ολόγυρά του ένα τείχος προστασίας, μην τυχόν και «αγγίξουν» οι βάνδαλοι τον ιερό πρόσωπό του και το βεβηλώσουν.
Τηλεδιασκέψεις, συνέδρια, ομιλίες και άρθρα, για ένα φαινόμενο που έχει εκλείψει ή αν υπάρχει στο υποσυνείδητο κάποιων, περισσότερο σχετίζεται με την τακτική του Ισραήλ έναντι πχ των Παλαιστινίων που τους εξοντώνουν, που θα λέγαμε ότι καθένας έχει δικαίωμα να το πιστεύει. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι οι Γιαννιώτες τον εξέλεξαν δήμαρχο αρκεί για να καταρριφθεί η σαθρή επιχειρηματολογία του κ.Ελισάφ. Εκτός κι αν θεωρεί ότι όσοι δεν τον ψήφισαν είναι …αντισημίτες, εχθροί των Εβραίων, αλλά αν το πιστεύει τότε πρόκειται για νοσηρή αντίληψη, πέραν του ότι δεν τους αναγνωρίζει το δικαίωμα της επιλογής.
Νομίζουμε όμως ότι ο δήμαρχος έμεινε πολύ πίσω, στο 1944 κι ας μην είχε γεννηθεί ακόμη. Τότε δηλαδή που οι Γερμανοί κατακτητές, οι Ναζί, οδήγησαν στα κρεματόρια περί τους 1800 Εβραίους των Ιωαννίνων, εμμένοντας ότι «κανείς Γιαννιώτης δεν άνοιξε το παράθυρό του να δει το έγκλημα»! Λες και δεν ήξεραν τι συνέβαινε στους δρόμους ή ότι θα μπορούσαν δήθεν να αποτρέψουν το φρικιαστικό έγκλημα, αφήνοντας και άθλια υπονοούμενα σε συνεντεύξεις του ότι «το έγκλημα δε θα μπορούσε να συντελεστεί χωρίς τη βοήθεια των ντόπιων», δηλαδή Γιαννιώτες συνέπραξαν με τους Ναζί για να καταστρέψουν την Εβραϊκή κοινότητα.
Όλοι βεβαίως συμμερίζονται την ευαισθησία του. Ομόθρησκοι του, συγγενείς του αφανίστηκαν, αλλά οι Γιαννιώτες τους οποίους προσβάλλει με πολιτικά χυδαίο τρόπο, τον τίμησαν με την ψήφο τους.
Ότι αποδεικνύεται ολίγιστος, δε θα πει ότι δικαιούται να λέει αυτά τα ανήκουστα και ανιστόρητα – διαμορφωμένα όμως με μαεστρία στα μέτρα μιας πολιτικής που εξυπηρετεί αυτόν και τους Εβραίους εν γένει. Ούτε είναι λογικό στις μέρες μας, να αυτοηρωποιούνται οι απόγονοι των θυμάτων του Ναζισμού και να απαιτούν να τους αναγνωρίσουμε ως αυθεντίες, μαζί και ικανότητες που δεν έχουν, εν ονόματι εκείνων που δολοφονήθηκαν αγρίως.
Απόδειξη της αυτάρεσκης, αλαζονικής «περιφοράς» και προβολής της άποψης που έχει για τον εαυτό του ο κ.Μωυσής Ελισάφ, αποτελεί και η συνεχής χρήση του … «ο πρώτος Εβραίος δήμαρχος στα Γιάννινα και την Ελλάδα»! Εδώ και δύο χρόνια το ίδιο τροπάρι, ως δήθεν να μην το ήθελε κανείς κι εκείνος να το επέτυχε! Αλλά μόνο έτσι δεν είναι αφού οι Γιαννιώτες τον υπερψήφισαν κι αν δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, είναι αποτέλεσμα του εκλογικού νόμου κι εν πάση περιπτώσει καλύτερα που δεν τη διαθέτει με τον τρόπο που θέλει να διοικήσει.
Ο κ.Μωυσής Ελισάφ, από τότε που έθεσε υποψηφιότητα και προπαντός αφ ότου εξελέγη, γνώρισε μια δημοσιότητα που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν είχε δει. Μέχρι τότε κανένα Μέσο Ενημέρωσης, Εθνικής και Παγκόσμιας εμβέλειας δεν είχε ασχοληθεί μαζί του, ούτε καν με μονόστηλο. Ήταν ένας καθηγητής παθολογίας, που δεν τον γνώριζαν πέραν της επιστημονικής κοινότητας ενδεχομένως.
Είναι μέλος της διοίκησης του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (ΚΙΣ) και ηγείται της ολιγομελούς Ισραηλιτικής Κοινότητας των Ιωαννίνων. Ιδιότητες όχι ικανές να απογειώσουν την προσωπικότητά του. Η δημαρχία των Ιωαννίνων, το ΚΙΣ, η Εβραϊκή του καταγωγή, του εξασφάλισαν το εισιτήριο και για τις επαφές του με την Πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας και όχι μόνο. Ας ηρεμήσει λοιπόν κι ας προσπαθήσει να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης πρώτα των Γιαννιωτών και μετά όλων των άλλων.
