Λαϊκή Συσπείρωση Ηπείρου: Καχριμάνης και οικονομική επιτροπή στήριξαν τους επιχειρηματικούς ομίλους, εις βάρος της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών

Ήπειρος

Ο απερχόμενος περιφερειάρχης στην αρχή του προεκλογικού απολογισμού, έθεσε το πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε και σκοπεύει να συνεχίσει να δρα, λέγοντας: «Οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι. Οι αρμοδιότητες είναι επίσης καθορισμένες. Σύγχρονοι θαυματοποιοί δεν υπάρχουν»

Κι όμως, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους η Περιφερειακή Αρχή αποτέλεσε πραγματικό θαυματοποιό, ασχέτως αρμοδιοτήτων. Θαυματοποιό που προσέφερε τα πάντα για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη και κερδοφορία τους, τηρώντας απαρέγκλιτα τους αντιλαϊκούς κανόνες κυβέρνησης και ΕΕ, για τον προσανατολισμό των έργων. Αντίθετα, την ίδια στιγμή, για τον Ηπειρωτικό λαό στάθηκε εχθρικότατη για την  κάλυψη των στοιχειωδών λαϊκών αναγκών ακόμα και για αυτές που βρίσκονται εντός των αρμοδιοτήτων της.

Τις «συγκεκριμένες αρμοδιότητες» η περιφερειακή αρχή τις ξεχνούσε, κάθε φορά που το απαιτούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και έτσι, εκτός αρμοδιότητας αποφάσιζε για  : 

  • Τις διπλά και τριπλά πληρωμένες μελέτες του οδικού άξονα Γιάννενα-Κακκαβιά, 
  • Την κατασκευή πάρκου υψηλής τεχνολογίας με σύναψη δανείου 25 εκατομ. στις πλάτες του Ηπειρωτικού λαού, ώστε να εξασφαλίσει σύγχρονες υποδομές σε 5 μεγάλες εταιρίες πληροφορικής που έρχονται λόγω και του πάμφθηνου επιστημονικού προσωπικού. 
  • Την μεταφορά(?)/αγορά (?) με 3 εκατομμύρια ευρώ, του σιδερένιου σκελετού του «Κλειστού Ξιφασκίας» για να φτιάξει (εκτός ΠΕΑΚΙ) ΟΧΙ μια αίθουσα δωρεάν μαζικού αθλητισμού αλλά μια αίθουσα μεγάλων αθλητικών/μουσικών εκδηλώσεων – δημοπρατήριο ζώων. 
  • Την διατήρηση του ελέγχου του εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων της ΤΕΡΝΑ, διασφαλίζοντας της την είσπραξη των 5,2 εκατομμυρίων ευρώ/έτος όπως περιγράφει η ΣΔΙΤ
  • Την γνωμοδότηση για την διαγραφή των οφειλών 3 εκατομ. ευρώ  των βιομηχανιών εμφιάλωσης προς τους Δήμους.
  • Την στήριξη και προώθηση των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ήπειρο.  

Όταν όμως τα έργα και οι πρωτοβουλίες αφορούσαν τις λαϊκές ανάγκες τότε ο κ. Καχριμάνης έβρισκε ως πρόφαση τις «αρμοδιότητες» και απέρριπτε με εχθρότητα τα αιτήματα που έθετε προς υλοποίηση η Λαϊκή Συσπείρωση για:

  • Την κατάργηση της ληστρικής σύμβασης ΣΔΙΤ με την ΤΕΡΝΑ (που ο ίδιος είχε υπογράψει).
  • Την ανέγερση νέων φοιτητικών εστιών 
  • Τον αντισεισμικό έλεγχο και θωράκιση των δημοσίων και σχολικών κτιρίων και την ανέγερση νέων. 
  • Τις παρεμβάσεις στις υποδομές και την στελέχωση με προσωπικό των μονάδων Υγείας στην Ήπειρο. 
  • Την προστασία του νερού στο λεκανοπέδιο Ιωαννίνων εξαιτίας της αλλαγής του ΣΔΛΑΠ.
  • Την διαγραφή των χρεών των ΤΟΕΒ προς την ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ, για τους υπερχρεωμένους βιοπαλαιστές αγρότες ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων
  • Τις ουσιαστικές παρεμβάσεις για την αποτροπή της κατασκευής του αιολικού πάρκου «μαμούθ» στη Λάκκα Σούλι.
  • Οποιαδήποτε παρέμβαση για την αποτροπή της  ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Ηγουμενίτσας και  του δάσους της Βαλανιδοράχης.

          Για την αποτελεσματικότητα των έργων φυσικά και δεν θα περιμέναμε να μετρήσει, τις 23 παρατάσεις που έδωσε στην ολοκλήρωση των ΣΜΑ, πόσους αναδασμούς δεν έκανε, πόσα αντιπλημμυρικά έργα δεν σχεδίασε καν, πόσες γέφυρες έχουν πέσει και πόσα ποτάμια έχουν χαλάσει απ τις αμμοληψίες στο όνομα των καθαρισμών ή τα δύο χρόνια που πέρασαν μέχρι να υπογραφεί η σύμβαση κατασκευής τουαλετών στους θαλάμους του νοσοκομείου της Πρέβεζας .

Βέβαια χωρίς την πολιτική στήριξη και ομόφωνη υπερψήφιση σχεδόν του 100% των αποφάσεων στην οικονομική επιτροπή, από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του κ. Ριζόπουλου, δεν θα είχε «τρέξει» τόσο εύκολα την απροκάλυπτη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, εις βάρος της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Αυτή την εμπειρία πρέπει να αξιοποιήσουν οι Ηπειρώτες, γι αυτό πρέπει να ενισχύσουν το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης, ώστε να δυναμώσει η μαχητική παρέμβαση μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Παρέμβαση περισσοτέρων αγωνιστών περιφερειακών συμβούλων, με μοναδικό γνώμονα και στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.