«Πολλές από τις υπερσύγχρονες στάσεις του είναι εντυπωσιακές και ενταγμένες μέσα σε αρχαιολογικά μνημεία», αναφέρει το ZDF.
Μεταξύ άλλων, το γερμανικό δίκτυο αναφέρει: «(…) Oι κατασκευαστές συναντούσαν διαρκώς αρχαιολογικά ευρήματα στα υπόγεια τούνελ, μεταξύ αυτών αρχαίους δρόμους και τείχη. Το κραταιό Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ζητούσε συνεχώς να σταματήσουν τα έργα. Αρχαιολόγοι, Βυζαντινολόγοι, Ενώσεις Επιστημόνων και πρωτοβουλίες πολιτών αξιολογούσαν τα ευρήματα κι έτσι οι εργασίες κάθε φορά καθυστερούσαν για μήνες ή χρόνια». 
Το ρεπορτάζ αναφέρεται στη συνέχεια στα περίπου 300.000 αρχαιολογικά ευρήματα και ειδικότερα στον εντυπωσιακό σταθμό της Βενιζέλου στο κέντρο της πόλης: «με 3.500 τετραγωνικά μέτρα μοιάζει περισσότερο με μουσείο παρά με στάση του μετρό. Αρχικά, εδώ υπήρχε μια διασταύρωση της οδού Decumanus Maximus, από την ύστερη αρχαιότητα με πύλες, καταστήματα, εργαστήρια, κίονες και λοιπά τεχνουργήματα».
Ο αρχαιολογικός χώρος στον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης
ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΗΡΑΣ
«Ένα έργο που περίμεναν οι πολίτες πολύ καιρό»
Σε εκτενές ρεπορτάζ από την Ελλάδα, το RND χαρακτηρίζει το μετρό, ως ένα έργο «που περίμεναν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης πολύ καιρό». Όμως «τώρα πια οι συρμοί του μετρό ξεκίνησαν. Και η αναμονή άξιζε τον κόπο. Το νέο μετρό της Θεσσαλονίκης θεωρείται ως το πλέον σύγχρονο και το ομορφότερο της Ευρώπης», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Το ρεπορτάζ αναφέρει μάλιστα ότι «οι πρώτες σκέψεις για κατασκευή ενός υπόγειου σιδηροδρόμου είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1917. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, το κέντρο της πόλης έπρεπε να ανοικοδομηθεί πλήρως. Η φτωχή Ελλάδα δεν μπορούσε να αντέξει το κόστος ενός τέτοιου έργου τότε. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, μετά την πτώση της Χούντας, τα σχέδια για το μετρό ξαναβγήκαν στην επιφάνεια.
Κινητήρια δύναμη τότε πίσω από τα σχέδια για το μετρό ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρωθυπουργός με καταγωγή από τη Μακεδονία. Όμως και τότε υπήρχε έλλειψη κονδυλίων. Οι εργασίες ξανάρχισαν το 1987, σταμάτησαν εκ νέου το 1995, εξαιτίας διαφωνιών μεταξύ των κομμάτων για τις αναθέσεις των συμβάσεων. Το έργο ξεκίνησε ξανά το 2003, αλλά η κρίση χρέους από το 2010 και μετά καθυστέρησε και πάλι την συνέχιση των εργασιών».
