Στην παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας κα ιτους χειρισμούς του προέδρου Τζο Μπάιντεν στο θέμα της Ουκρανίας, συναρτήσει των διεθνών συσχετισμών δυνάμεων και επιρροής εστιάζει ο αρθογράφος των Gonancial Times σε άρθρο – γνώμη.
Σύμφωνα με τον βρετανό αναλυτή ο απερχόμενος πρόεδρος φαίνεται να κατάλαβε το πιο σημαντικό πράγμα για την παρακμή των αυτοκρατοριών: ότι παίρνει καιρό. Μια μεγάλη δύναμη μπορεί να παραμείνει στον ήλιο για δεκαετίες, ακόμη και αιώνες, αφότου οι δυνάμεις που την αμφισβητούν αρχίσουν να ροκανίζουν την οικονομική της κυριαρχία.
«Τι κρίμα να έχει τόσο τοξική χροιά η φράση “διαχείριση της παρακμής”, ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο στη Βρετανία! Ας δούμε τα πράγματα με λίγη σοβαρότητα. Πολλές χώρες, από την Ισπανία μέχρι την Αίγυπτο και την Ιαπωνία, έχουν περάσει προ πολλού το αποκορύφωμα της ισχύος τους.
Έχει σημασία λοιπόν για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πολιτών τους ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις τους διαχειρίζονται αυτή την παρακμή. Το ίδιο ισχύει και για τους 177.000 εργαζόμενους της Ford Motor Company. Τι κάνει ένας άνθρωπος που έχει προ πολλού περάσει τα τριάντα, αν όχι να διαχειρίζεται την παρακμή του;» αναφέρει ο Janan Ganesh στο άρθρο του.
Ο Γκανές λέει ότι το 1945, οι ΗΠΑ είχαν το πυρηνικό μονοπώλιο και ότι ως το 1960, είχαν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Ωστόσο τίποτα από τα δύο δεν ισχύει πλέον.
«Το ζητούμενο λοιπόν για όλους τους αμερικανούς προέδρους είναι να διαχειρίζονται την παρακμή. Και ο Τζο Μπάιντεν έκανε αυτή τη δουλειά καλύτερα από πολλούς προκατόχους του» υποστηρίζει ο αρθοργράφος.
Και συνεχίζει: «Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος είχε μια καταστροφική ιδέα για το τι μπορούσε να πετύχει η αμερικανική ισχύς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν διστακτικός απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα στην Κριμαία και έκανε πίσω όταν η Συρία χρησιμοποίησε χημικά όπλα. Όσο για τον Ντόναλντ Τραμπ, είναι πιο Ομπάμα από Μπους. Οι ιδέες του χαρακτηρίζουν κάποιον που είναι απαισιόδοξος για την αμερικανική ισχύ. Οι στενότεροι Ρεπουμπλικανοί σύμμαχοί του πιστεύουν, ας πούμε, ότι κάθε δολάριο που δίνεται στην Ουκρανία χάνεται από τη μάχη για την αντιμετώπιση της Κίνας. Μα δεν καταλαβαίνουν ότι μια επίδειξη δύναμης σε ένα σημείο θα λειτουργήσει προειδοποιητικά και σε ένα άλλο; Το κύρος της Αμερικής στην Ασία θα ενισχυθεί ή θα πληγεί αν πέσει η Ουκρανία;».
Βάσει των παραπάνω, υποστηρίζει ότι ο Μπάιντεν πέτυχε την καλύτερη ισορροπία. Σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία λέει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος γνώριζε από τα τέλη του 2021 ότι η Ρωσία θα εισέβαλλε στην Ουκρανία και το γνωστοποίησε στους συμμάχους του, ενώ στη συνέχεια «όπλισε το θύμα τόσο όσο να μην επιτραπεί στον εισβολέα να νικήσει».
Ο Γκανές αναφέρεται και στο ΝΑΤO, λέγοντας ότι η ανανέωση των μελών του τού έδωσε νέα πνοή.
«Η έμφαση αυτή στην Ευρώπη δεν λειτούργησε εις βάρος της Ασίας, όπου το σύμφωνο Aukus, στο οποίο μπορεί να προσχωρήσει σύντομα η Ιαπωνία, επικύρωσε την αμερικανική επιρροή. Οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ ήρθαν πιο κοντά στις ΗΠΑ. Οι δηλώσεις του Μπάιντεν για την Ταϊβάν ήταν όσο έπρεπε αποφασιστικές.
Ο απερχόμενος πρόεδρος φαίνεται να κατάλαβε το πιο σημαντικό πράγμα για την παρακμή των αυτοκρατοριών είναι ότι παίρνει καιρό. Μια μεγάλη δύναμη μπορεί να παραμείνει στον ήλιο για δεκαετίες, ακόμη και αιώνες, αφότου οι δυνάμεις που την αμφισβητούν αρχίσουν να ροκανίζουν την οικονομική της κυριαρχία.
Η Βρετανία άρχισε να χάνει τη βιομηχανική της κυριαρχία τη δεκαετία του 1800, αλλά η αυτοκρατορία της συνέχισε να επεκτείνεται μέχρι τη δεκαετία του 1920. Ανάμεσα στην κορύφωση και την κατάρρευση, πολλά μπορεί να συμβούν. Ίσως χρειάστηκε να γίνει ένας άνθρωπος πρόεδρος στα 78 του για να το καταλάβει», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Με πληροφορίες από: Financial Times – Opinion: What Joe Biden got right
