Στο σφυρί βγαίνουν τέσσερις χρυσοχάλκινες απλίκες που φώτιζαν το σπίτι της ερωμένης του Λουδοβίκου XV Μαντάμ ντε Πομπαντούρ από τον οίκο Sotheby’s τον Δεκέμβριο.
Εδώ και σχεδόν 140 χρόνια τα τέσσερα τεράστια επίχρυσα επιτοίχια φωτιστικά κρέμονται στο σαλόνι του 18ου αιώνα στο κάστρο Σουυίντον στο Γιόρκσιρ, που σήμερα είναι ένα πολυτελές ξενοδοχείο.
Τώρα, ο οίκος δημοπρασιών Sotheby’s πιστεύει ότι ανακάλυψε τον χαμένο θησαυρό, αφού εντόπισε την ιστορία των φωτιστικών από το μεγάλο σαλόνι της ερωμένης του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου 15ου, Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, μέσω γενεών της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας.
Ο Ζοάο Μαγκαλχάγιες, ειδικός στα γαλλικά και ιταλικά έπιπλα, πιστεύει ότι τα απλικέ δημιουργήθηκαν από τον αριστοτέχνη γλύπτη Ζακ Καφιερί. Τις συνέδεσε με δύο πολυελαίους που κατασκεύασε ο τεχνίτης, ο οποίος ανήκε στο γαλλικό βασιλικό οίκο τον 18ο αιώνα, οι οποίοι έφεραν την ίδια διακόσμηση και αποκτήθηκαν από την Μαντάμ.
Αν και τα τέσσερα φωτιστικά τοίχου στο Swinton δεν φέρουν υπογραφή, φέρουν όλα τα στιλιστικά χαρακτηριστικά του έργου του Καφιερί. Έπειτα από εννέα μήνες αναζήτησης των γαλλικών αποδείξεων πώλησης και των αρχείων απογραφής, ο Magalhães λέει ότι εντόπισε τις απλίκες στα σπίτια της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, πρώτα στο παλάτι των Βερσαλλιών και στη συνέχεια στο Σατό ντε Κρεσί στο Ντρε, δυτικά του Παρισιού, ένα όμορφο κτήμα που της είχε δωρίσει ο βασιλιάς.
Ποια ήταν η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ
Η Ζαν-Αντουανέτ Πουασόν, μαρκησία του Πομπαντούρ – γνωστή ως Μαντάμ ντε Πομπαντούρ – ήταν η επίσημη κύρια ερωμένη του Λουδοβίκου XV, καθώς και η βοηθός και σύμβουλός του. Υπήρξε σημαντική πολιτική προσωπικότητα στη βασιλική αυλή των Βερσαλλιών και προστάτιδα των διακοσμητικών τεχνών και της αρχιτεκτονικής, ενώ ήταν χορηγός πολλών φιλοσόφων και συγγραφέων του Διαφωτισμού, συμπεριλαμβανομένου του Βολταίρου. Έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ανάδειξη του Παρισιού σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του γούστου και του πολιτισμού και ίδρυσε το εργοστάσιο πορσελάνης Sèvres, το οποίο ήταν διάσημο σε όλη την ήπειρο.
Ακόμα και όταν η σεξουαλική της σχέση με τον βασιλιά έληξε και εκείνος έπαιρνε νεότερες ερωμένες, ο Λουδοβίκος XV παρέμεινε αφοσιωμένος σε αυτήν κατά τη διάρκεια της κακής υγείας των τελευταίων χρόνων της μέχρι τον θάνατό της από φυματίωση σε ηλικία 42 ετών το 1764.
